હું મોટો ! એક વખત શરીરનાં બધાં અંગોનો ઝઘડો થયો. બધાં જ અંગો પોતપોતાને ‘હું મોટો, હું વધારે ઉપયોગી’ એમ કહી કહીને બરાડા પાડવા લાગ્યાં. કાન કહે, ‘“બધું જ સાંભળવાનું કામ હું કરું છું, તેથી હું મોટો.” નાક કહે, ‘‘સૂંઘવાનું કામ તો મારું છે,...
ટૂંકી વાર્તા
સુગરી અને વાંદરાની વાર્તા બાવળના ઝાડ પર સુગરી માળો બાંધી રહેતી હતી. માળો એવો કળાથી બાંધેલો કે ચોમાસામાં પાણીનું ટીપુંયે પડે નહિ. શિયાળામાં પવન અને ઉનાળામાં ગરમી લાગે નહિ. ચોમાસાના દિવસોમાં કેટલાંક વાંદરાં પલળીને ધ્રૂજતાં ધ્રૂજતાં આવી પહોચ્યાં. તેમાંના એક વાંદરાને સુગરીએ ઝાડ નીચે...
નાના-મોટોઓને કોમ્પ્યુટર પર બેસતા કરી દીઘા! ‘સેલ-ફોન’ પર શાકભાજી પણ વેચતા કરી દીઘા! ટેક્નોલોજીતો ભઇ વઘી રહી છે જુઓ ચારે કોર, ગુણાકાર ને ભાગાકાર બઘાના ભૂલતા કરી દીઘા! સવારના પહોરમાં નિયમિત ન્હાવાનું જે છોડીને, ‘ઇમેલ’ના સરોવરમાં ડૂબકી મારતા કરી દીઘા! ખાવાનો ચસ્કો બઘાનો જુઓ...
એ હકુમત ચલાવી જાણે છે, માસુમો ને મરાવી જાણે છે . પુષ્પ શું ચીજ છે એ શું જાણે, માત્ર કાંટા બિછાવી જાણે છે. આપ આંબા ઉછેરતા જાઓ, એ કુહાડી ચલાવી જાણે છે. આગ લાગે એ રાજમાં ‘દીપક’ જે પ્રજા ને રડાવી જાણે છે.
મેં તજી તારી તમન્ના તેનો આ અંજામ છે, કે હવે સાચે જ લાગે છે કે તારું કામ છે. સ્ખલન બે ત્રણ પ્રસંગોમાં મને પણ છે કબૂલ, કોણ જાણે કેમ આખી જિંદગી બદનામ છે. એક વીતેલો પ્રસંગ પાછો ઉજવવો છે ખુદા, એક પળ માટે વીતેલી...
એક નાની બંધ બારી ઊઘડે છે, આભની ઊંચી અટારી ઊઘડે છે. આંખ જાણે પાંખ ફફડાવી રહી છે, ને નજર પણ એકધારી ઊઘડે છે. કેદ પરદામાં થયું છે એ જ જોવા, જાત આખી કેમ તારી ઊઘડે છે? રાત થાતાં ઊંઘની પીંછી ફરે છે, એમ સપનાંની...
જેવો છે એવો ઠીક છે, સમજી લે આજ તું, એ હીરો કે અકીક છે, સમજી લે આજ તું! આંસુનો બોજો આંખ ઉઠાવે છે ઉમ્રભર, બચપણથી એ શ્રમિક છે, સમજી લે આજ તું! ઓઢીને છાંયો વૃક્ષનો ઊંઘે છે ચેનથી, મુફલિસ ખરો ધનિક છે, સમજી લે...
ઘરનાં તો જો કે વાસી દીધેલાં કમાડ છે, જોવી જ હો દશા તો ભીંતોમાં તિરાડ છે. અશ્રુ પછીનાં સ્મિતનું આ દ્રશ્ય તો જુઓ, વર્ષા પછીનો જાણે કે પહેલો ઉઘાડ છે. બળતી બપોરે રણમાં બીજું તો શું સાંભરે? આવે છે યાદ એ જ બગીચામાં ઝાડ...
અવળ સવળ ઇચ્છાનો મલમલ તાર બની જા ઘટી શકે એ ઘટનાનો શણગાર બની જા! એકલદોકલ હોવાનો અસબાબ કાયમી, આંખો મીંચી અંદરનો આધાર બની જા! મેં ય કિરમજી રસ્તાનો ઇતિહાસ લખેલો, શક્ય હોય તો તું ય ક્ષણોનો સાર બની જા! ખરી ગયેલા તારા જેવું ભાગ્ય...
આંસુ એથી જ દદડી પડે અવનવાં, હા, મથું છું ભીતર સ્મિત કંડારવા. એ ગયાં છે − છતાં યે હજી અહીં જ છે, કોક તો આવે આ એને સમજાવવા ! યાદ ભાગ્યે જ આવે હવે આમ તો, છે કપાળે લખ્યાં તો ય પણ, ભૂલવાં. એને...